لعـلی که بُـرد نام عـلی نیست قـیـمتـش           عزت گرفت هر که دمی کرد خدمتش
حاجی شود هر آنکه کند طوف هیئتش           گـفـتم عـلی به سجده فـتادم ز هـیـبتـش

دست خودم که نیست علی سجده آور است
مرآت ذات عز و جل شخص حیدر است

آنکـس که پـا به پـلـه عـرش نـهـم زنـد           نـوری جلی که طعنه به انـوارُهُـم زند
پیش از همه همآنکه لبش را به خم زند           هرگـز نشد که کـوس اَنـا ربــکُـم زنـد
او مـسـتـحـق گـفـتـن الـلـه اکـبـر اسـت
مرآت ذات عز و جل شخص حیدر است

الـلـه اکـبـر از نـجــف و از بــرات او           الـلـه اکـبـر از عــلـی و از صـفـات او
از بـس شـبــیـه ذات الـه اسـت ذات او           حـتی پـیـمـبـر است هر آئـیـنه مـات او
حُـبّ عـلی تـمـامـی دین پـیـمـبـر است
مرآت ذات عز و جل شخص حیدر است

بی‌مثل و بی‌شـبیه به تأکـید مرتضاست           شیری که یک دقیقه نترسید مرتضاست
آئـیـنـه خـدای به هـر دیـد مـرتضاست           تـفـسـیـر آیه آیه تـوحـیـد مـرتـضـاست
کرار عـالـم است ولی نا مـکـرر است
مرآت ذات عز و جل شخص حیدر است

سرّاً همانکه بوده مـع الانـبـیا علی‌ست           روز الست؛ عـلت قـالـوا بـلا عـلی‌ست
پنهـان‌ترین تجـلّی در هر کجا علی‌ست           نـور خـدا و افـضـل بر انـبـیا علی‌ست
او اسم اعظم است و زهر چیز برتر است
مرآت ذات عز و جل شخص حیدر است

گـفـتـیـم لا الـهَ … مـسـلـمـان او شـدیم           رفـتـیـم تا نـجـف هـمـه با آبـرو شـدیـم
بی‌خود ز خویش محو تجلای هو شدیم           از نافه رد شدیم و همه مشک بو شدیم
دیـدیم عـالـم از نـفـس ما مـعـطر است
مرآت ذات عز و جل شخص حیدر است

بعد از خدا و قبل همه آنکه بوده اوست           زیباترین غزل که خدایش سروده است
آنکه براش کعـبه بغل وانـمـوده اوست           قبل از نزول لب به تلاوت گشوده اوست
قَـدْ افْـلَـحَ مـقـدّم و اِقْــرَاءْ مـوخّـر است
مرآت ذات عز و جل شخص حیدر است

حجّـت عـلی دلیل عـلی مقـتدا علی‌ست           میزان علی حساب علی هل اتی علی‌ست
آخر عـلی نهـایت عـلی ابـتدا عـلی‌ست           هادی علی هدایت علی رهنما علی‌ست
این آفتاب حسن عجب ذرّه پرور است
مرآت ذات عز و جل شخص حیدر است

کوثر نزول کرد و از این آب صاف خورد           بعد از سه روز خاتمه بر اعتکاف خورد
بعد از سه روز کعبه دوباره شکاف خورد           گردید دور حیدر و مُهر طواف خورد
کعبه از این لحاظ طوافـش مقـدر است
مرآت ذات عز و جل شخص حیدر است

کعبه عـلی حریم علی محترم علی‌ست           جنت علی‌ست جانب جنت درم علی‌ست
بیت خداست کعبه و صاحب حرم علی‌ست           غفار علی غفور علی ذوالکرم علی‌ست
آری عـلی شفـیع شفـیعـان محـشراست
مرآت ذات عز و جل شخص حیدر است

رو در روی سپاه ستم؛ نجم ثاقب است           هـنگـام جـنگ‌ها اسـد الله غـالـب است
معبود خالق است و به مخلوق صاحب است           هم واجب الوجوب وَ هم سجده واجب است
حــد اقــلِّ خــوبـی او حـداکــثـر اسـت
مرآت ذات عز و جل شخص حیدراست

کعبه عـلی و قـبله منـظور فاطمه است           حاجب علی و جلوه مستور فاطمه است
ناشر علی و صاحب منشور فاطمه است           انسان علی و انسیة الحور فاطمه است
طاهر علی و فاطمه زهرای اطهراست
مرأت ذات عز و جل شخص حیدر است

وقـتـی که هـست نـادعـلـی نـاد فـاطمه           تـسبـیح حـیـدر است هـمین یـاد فـاطمه
عـبـد عــلـی اسـت بـنـده آزاد فـاطــمـه           جــانـم فـدای حـیــدر و اولاد فــاطـمـه
ساقی علی و حضرت صدیقه کوثر است
مرآت ذات عز و جل شخص حیدر است

با این حـساب دور ولایت کـمین زدنـد           آنانکه داغ مـهـر به روی جـبـین زدند
دزدانه پـشت پا به بـهـشت بـرین زدند           زهرا زمین که خورد علی را زمین زدند
با دست خط میخ نوشته روی در است
مرآت ذات عز و جل شخص حیدر است